Beste Fred,
Ik ben mee in een groot deel van jouw verhaal.
Ik begrijp heel goed dat ik in deze een heel groot risico neem.
Ben er inderdaad snel ingestapt, heb men gevoel en intuïtie gevolgd.
Doe ik redelijk veel en tot op heden gelukkig zonder veel problemen.
Zijn er knelpunten en problemen, ja natuurlijk maar die heb je met een Belgische ook.
Communiceren, open en eerlijk is heel belangrijk in elke relatie, zo vermijd je frustraties en ergernissen.
Als je aan zulks begint, kan je best ook niet al te jaloers zijn of je continue vragen gaan stellen, waar is ze, wat doet ze, bij wie is ze.
Dan word je knettergek en maak je je relatie kapot, wat ik wil zeggen.
Begin je aan zoiets, heb vertrouwen in je partner, denk positief en ga er voor.
Veel praten en proberen zoveel mogelijk samen te zijn is de boodschap..
Sinds februari ben ik elke maand bij haar geweest telkens 10 tot 15 dagen.
En misschien loop ik wel met men gezicht tegen de deur, best mogelijk. Maar dat kan in Belgie ook.
Misschien ben ik de zoveelste die een hoop illusies (en geld) armer is geworden maar daar ga ik niet van uit.
Ik blijf gewoon positief in gans dit verhaal.
Men advocate doet haar werk en doet dit goed, dus de zaak rond Daniel komt wel in orde, met de ambassade ben ik ook bezig. Heb in België al wat rondgebeld, naar diensten die bekend zijn met migratie, ambassades, visproblemen enzo. Ook zij hebben me inmiddels raad gegeven over wat de mogelijkheden zijn.
Ik ben strijdvaardig hoor, geef niet snel op en dat is jammer genoeg een probleem van onze snelle maatschappij, opgeven is blijkbaar gemakkelijker dan ervoor vechten, ervoor te gaan.
Hoe het ook zij. Ik zit er nu in, opgeven is voor mij alvast geen optie.
Soms moet je eens een risico durven nemen, je hart volgen en er gewoon voor gaan.