Beste mensen…
De afgelopen twee jaar ben ik op vacantie met de auto in Oekraine geweest.
Ik ben een man van 57 en reis alleen. De eerste keer dat ik op de grens aanreed had ik wel een beetje het knagende idee of ik dit nu wel moest doen, zo van “jongen waar begin je aan”.
Een beetje bezorgd ook want wij lazen vroeger toch boeken en krantenberichten over lompe winkel- en terrasbedienden, corrupte overheden en schuwe mensen.
Mij is dit allemaal honderd procent meegevallen. De mensen zijn vriendelijk, geïnteresseerd en behulpzaam. Ze lopen bijvoorbeeld zo een half uur om om je de weg te wijzen.
Met politie heb ik weinig van doen gehad. Twee agenten gaven lachend toestemming hun prachtige dienstmotoren te fotograveren. Een agent sputterde tegen toen ik in Odessa het wegtakelen van een foutparkeerder wilde schieten maar toen ik had uitgelegd over onze wielklemmen en dat ik thuis wilde laten zien hoe ze dat hier oplossen vond hij het wel best.
Ze komen wat bars over soms maar dat is voornamelijk pose. In Lviv sprak ik een Libanees die er al jaren woont en een kebapzaak runt, hij vertelde dat het land op het gebied van misdaad en corruptie de afgelopen zes jaar erg is vooruitgegaan.
Wel heb ik ervaren dat hotelbazen pas rustig slapen als je auto veilig achter hun hek staat 's nachts.
Van een jonge knaap waar ik bevriend mee ben geraakt hoorde ik ook wel dat het oosten van het land, waar wat meer etnische Russen wonen, wat minder gemoedelijk is. Maar daar ben ik niet zelf geweest, dus daar kan ik niets over vertellen.
De grote doorgaande wegen zijn Oekraïens redelijk tot goed te berijden. Wegen in sommige steden en lokale weggetjes zijn soms een ramp, vol met gaten en kuilen in het asfalt. Als het regent zie je de diepte van de kuilen niet.
Stap in de stad nooit op een putdeksel, ze kunnen omflappen.
Voor mij voldoende mensen spreken een woordje engels of duits.
Goede reis.
Leo Buunk