Hallo beste mensen. Ik zou graag willen praten met mensen die dezelfde of min of meer gelijke ervaring hebben zoals ik met het naar huis krijgen van zijn/haar echtgeno(o)t(e).
Ik ben inmiddels nu al een jaar bezig met het hierheen krijgen van mijn meisje uit Kharkov Oekraine. Het begint echt een beetje hopeloos te worden. Ik heb ook inmiddels een advocaat ingehuurd, maar die schiet ook niet erg op.
Ik krijg allemaal allemaal tegenstrijdige adviezen en de bijvoorbeeld ook de opmerking dat ik Irina nog niet had moeten huwen en haar eerst via een toeristenvisum had moeten uitnodigen. Wat is waar?
Ze moet ondertussen nu ook een inburgeringscursus doen in Oekraine. Wat het eigenlijk allemaal nog maar moeilijker maakt, Ze heeft bijvoorbeeld gezocht naar een Nederlandse docent(e). Niet te vinden daar. Ja, in Kiev is wel een mogelijkheid en dan zou ze regelmatig zo'n 550 kilometer moeten reizen met het openbaar vervoer. Reizen in Oekraine is al niet zo eenvoudig. Veel wachttijden, tenminste wat reizen met de trein betreft. In een stad is reizen met het openbaar vervoer redelijk prettig. Kunnen ze hier nog wat van leren. Als iemand misschien een mogelijkheid weet voor een Nederlandse taalstudie in Kharkov Oekraine dan zouden wij dat graag willen weten.
Ik voldoe aan alle voorwaarden en zij heeft aan haar kant ook al haar documenten reeds geregeld. We begrijpen echt niet waar het allemaal op hangt. Ik lees steeds verhalen dat mensen hier op een vrij eenvoudige wijze toch één of twee maanden kunnen verblijven en we begrijpen echt helemaal niet waarom het bij ons zo moeizaam moet gaan. Irina voelt zich inmiddels al niet meer welkom en vraagt eigenlijk ook niet meer er naar hoever het met de aanvraag voor haar visum staat.
Er is zelf een onderzoek geweest bij ons thuis in Kharkov. We huren daar een appartement voor ons tweetjes en haar moeder woont bij ons in. In middels hebben wij een dossier van zo'n 5 centimeter dik. Ze hebben al onze informatie en zelfs onze trouwdvd en diverse privefoto's hebben we ter inzage bij onze papieren gedaan. Nederland lijkt wel veranderd te zijn van een sociaal en gastvrij land in een a-sociaal ongastvrij land. We zijn voor de regering waarschijnlijk alleen maar een stapel documenten en met de gevoelens die daar achter zitten, wordt totaal geen rekening meer mee gehouden, heb ik het idee.
Mijn werk en die van Irina lijden onder deze hele situatie. Buiten ook nog eens alle nodige extra kosten die moeten worden gemaakt. Tickets die regelmatig moeten worden geboekt. Onbetaald verlof dat moet worden opgenomen. Het is eigenlijk onmenselijk hoe alles op de lange baan wordt geschoven door de Nederlandse overheid.
De advocaat staat op het punt om de nationale Ombudsman in te schakelen. Ik vraag me eigenlijk af of dat wel zal gaan werken. Maar ja, de tijd zal het leren. Het is volgens mijn advocaat allemaal een kwestie van tijd en momenteel duurt die wel erg lang moet ik zeggen.
Wij hopen dat hier iemand op wil reageren die al met het bijltje heeft gehakt en ons nuttige informatie kan verstrekken waar we verder mee kunnen komen.