Nog enige voorbeelden van ‘onze’ buitenlandse vertegenwoordiging:
Voor een visum moet betaald worden. Het gebeurt dat de ambassade zegt geen wisselgeld te hebben of ze willen het niet geven. Als je als Nederlander meegaat is er plotseling wel wisselgeld.
Vertalingen van documenten hoeven niet in de Oekraine gemaakt te worden, na legalisering van de officiele (bron) documenten mag de vertaling in NL plaats vinden bij een beedigde vertaler. Eerder genoemde medewerkers van de ambassade vertellen (soms?) dat dit niet kan.
Vanuit het cyrillische alfabet naar het latijnse alfabet zijn er verschillende vertaalsleutels. Daardoor kan het voorkomen dat een naam op een uitnodiging, aan de hand van bijvoorbeeld het binnenlands paspoort in het latijnse schrift niet helemaal exact is aan die op het later te verstrekken buitenlands paspoort.
Als uitnodiging en aanvraag van het buitenlands paspoort elkaar kruisen kan het zijn dat de namen dus niet 100 % gelijk geschreven zijn. Een reden voor eerder genoemde medewerkers om de aanvrager weg te sturen. Contact met de ambassade leert dat dit onjuist is en niet volgens de beleidsregels.
Bij weigeringen van visum of legalisatie kan betrokkene om een weigeringsbeschikking vragen. Ik weet van een voorbeeld waarbij deze 's middags opgehaald kon worden op de ambassade.
Nogmaals: laat je niet te snel afpoeieren en neem desnoods zelf contact op met de ambassade.